Brief aan mijn vader

Ik schreef tijdens zijn sterfbed een brief aan hem, die ik hem voorlas op de laatste avond.

Ik deel deze met je om via mijn ervaring te ervaren hoe het is om naast de pijn ook liefde te voelen voor alle zware lessen die je krijgt aangereikt.

~ Als alleen maar liefde overblijft~

Lieve pap,

Jij en ik hebben onze geschiedenis.
Van diepe herkenning tot bewondering tot lijnrecht tegenover elkaar. Zeker de afgelopen jaren waren we het niet eens. Het was voor mij een spiegel van onze wisselwerking in het groot.
Beide vurig, beide angstig en beide belast met zwaarte uit de generaties voor ons.
Dit leidde tot meerdere keren ruzies en afstand waarbij we elkaar jaren niet zagen. Ook de afgelopen jaren niet.

Toen ik samen met mijn zoontje ging ontvlammen was voor mij de tijd om m’n wonden te gaan helen.

Ik wilde patronen doorbreken en meer geduld, rust en liefde in m’n opvoeding brengen. M’n innerlijk kind tot rust brengen. Ik wilde niet het gevoel hebben dat ik verdronk in al het verdriet, boosheid en angst die niet gevoeld was door al mijn voorouders. En ik wilde er niet voor wegvluchten.

Het innerlijk kind van jou moest ik parkeren. Die wond was niet van mij. Een hele pijnlijke beslissing nam ik toen.
Ik voelde me een misdadiger en had moeite met mezelf vergeven.

Dat gevoel kon ik verzachten afgelopen maanden. Maar bleef zo af en toe sudderen. In kleine dingetjes gunde ik mezelf het licht niet.

En toen lag je ineens op de IC. En voelde ik de dood heel dichtbij je. Ik voelde de zee aan je trekken en onze voorouders bij je bed over je waken.

Ik ging naar je toe en toen ik je weer zag was het alsof alle sluiers van het aardse leven van je waren afgetrokken. Je ogen waren helder en liefdevol. Je wilde vooral m’n aanwezigheid voelen, dat ik je hand vasthield.

Mijn innerlijk kind wilde horen dat ze goed genoeg was, dat ze mocht zijn wie ze was en dat je oké was met alles wat ze van plan was.

En toen alle woorden gezegd waren, bleef er alleen maar liefde over.

Liefde voor jou als grootmeester in m’n leven. Die me precies de aardse lessen heeft gegeven die ik wilde leren.
En me nu laat voelen dat ik klaar ben voor wat nog gaat komen.

Liefde voor onze imperfecties. Onze menselijkheid. En dat liefde werkelijk alles overstijgt.

Ik kon het tot in al m’n vezels voelen dat als al onze sluiers weg zijn dat dan alleen maar liefde overblijft.

Voorbij onze pijn.

We konden samen zijn en ik voelde de liefde voor het leven maar ook de liefde voor de dood die je zachtjes herinnert aan je thuis. En ik zag het in je ogen dat je wist waar ik het over had.

In liefde, Annemarie

Ritueel voor de overgang van het leven naar de dood

Om zijn transitie te vergemakkelijken deed ik het ritueel; ‘The great death spiral’. Het is onderdeel van een serie van rituelen die je kan doen bij het afscheid nemen van het leven. Dankbaar dat ik deze voor hem heb mogen uitvoeren.

Ik heb de mogelijkheid in mijn praktijk om hierin van betekenis voor jou/jullie te zijn. Kijk dan op compazzi.nl.