Auteur: Annemarie Semeijn

Luisteren naar het gefluister van je lijf. Er is een stem die in jou roept. Ze roept je niet zachtjes, niet bescheiden. Ze roept met de kracht van een oerstroom die al eeuwen wacht om door jou heen te breken...

De wilde vrouw.

Ze leeft in jou, ademt je in je dromen, fluistert in de momenten dat je hart sneller klopt en je huid tintelt en kippenvel krijgt zonder (logische) reden. Ze rammelt aan je kooi van alles wat ooit opgelegd is. Ze wil vrij. Uit je schaduw. Jij wil vrij! 

Maar vrijheid voelt als rete-spannend. 

Wat als je haar werkelijk toelaat? Wat als je alles loslaat wat niet langer bij je past? Wat als je kiest voor de rauwe waarheid van je ziel, zonder compromissen? Wat dan? 

Wat als ik je vertel dat ik dat gedaan heb en het immens bevrijdend was? 

Waarom zijn we haar kwijtgeraakt? 

Er was eens een tijd dat vrouwen (en mannen) leefden vanuit deze oerkracht. Ze beminden, schreeuwden, lachten, creeërden en genazen. Ze kenden hun magie, hun diepe weten. Maar de wereld vond hen te gevaarlijk. 

Eeuwenlang werden vrouwen die hun intuïtie volgden verguisd, opgejaagd, verbrand. De heksenvervolging was geen incident in de geschiedenis, maar een collectieve breuk in ons bewustzijn. We leerden onszelf klein te houden (want veilig), onze verlangens te onderdrukken, onze magie te vergeten. Het leven verworven tot een cognitieve spreadsheet. 

En toch... ze is nooit geheel verdwenen. Wachtend in de aarde, in ons collectieve onderbewuste om weer te ontwaken. En ze ontwaakt deze periode meer dan ooit! 

Mijn eigen bevrijding

Ook ik werd opgevoed met het idee dat verstand regeert. Dat een vrouw pas serieus genomen wordt als ze past binnen de structuren. Ik wist niet eens dat er iets buiten deze structuren bestond. Ik werd (huis)arts, hield me braaf aan alle regels, bouwde een leven op dat klopte op papier en binnen de normen van onze maatschappij. 

Maar diep van binnen brandde er een klein vuurtje. Het smeulde zachtjes...

Mijn lichaam gaf de eerste signalen, in de vorm van slapeloze nachten en somberte. Mijn hart volgde met een diepe wens om mijzelf weer terug te vinden, mijn essentie. In 2017 begon mijn transformatie, een pad waarin wat niet écht van mij was, steeds verder en in een rap tempo (het laatste jaar) afbrokkelde. Ik liet eerst mijn werk, toen mijn relatie en vervolgens mijn huis los, zoals ik het kende. Wat overblijft is steeds meer mijn essentie: ik, vanuit het nulpunt, naakt voor het leven, klaar om opnieuw geboren te worden. 

Ik koos steeds meer voor een leven dat niet in een hokje past maar mijn wilde vrouw zo diep diep verlangde. Vrijheid door (tijdelijk) in een tent te gaan wonen middenin de bossen, als een nomade mijn werk te doen op diverse plekken in het land, elke dag opnieuw te kiezen voor mijzelf en mijn zielsgeliefde, mijn intuïtie als innerlijk kompas mijn ritme bepalend. 

Het lijkt wellicht extreem. En het is zeker niet makkelijk, of hoeft jouw pad te zijn. Het is intens, confronterend, pijnlijk soms. Maar ook zo bevrijdend, opschonend en bovenal is het waarachtig écht leven. Het voelt als waarachtig kiezen voor het leven waar mijn ziel al heel lang op heeft gewacht! 

De emancipatie van de wilde vrouw, durf haar te voelen 

We verlangen allemaal naar vrijheid, maar durven we deze echt toe te laten? 

De wilde vrouw ontwaakt in steeds meer mensen, zowel in mannen als in vrouwen. Ze wil de elementen voelen. De wind in haar haren, haar voeten op de blote aarde, haar stem ongehinderd laten klinken. Ze wil liefhebben, intens liefhebben, zonder angst. Rouwen zonder terughoudendheid. 

Creëren zonder toestemming. Vrij. 

Wat zou er gebeuren als je de kiertjes van je hart voor haar opent en haar weer toelaat in jouw leven? 

• Sluit je ogen voor een moment en adem haar in. Voel hoe ze in je bloed stroomt, hoe ze je wakker kust.
• Wat zijn je verlangens en je dromen? Wat zou je doen als niemand iets, maar dan ook iets, van je verwachtte? 
• Durf jij weer te dromen, alles te voelen, en jezelf ongetemd lief te hebben? 
• Wat zou er gebeuren als jij haar een beetje, al is het een klein beetje, vrijheid geeft? Wat zou ze dan doen? 

Kracht & Overgave 

Je hoeft niet meer te vechten om sterk te lijken. Je hoeft niet keihard te werken om gezien te worden. Of jezelf voor te doen als een 'guru' die het gemaakt heeft, alles al weet en begrijpt. Dat hoeft niet. 

Je ware kracht zit in overgave, in vertrouwen, in volledig aanwezig zijn in je kern. Daar ligt je werkelijke pad naar vrijheid. 

Ik leer meer en meer hoe het is om op mezelf te staan, mijn stormen te trotseren en te verzachten in plaats van te verharden. Mijn tranen te laten stromen en me kwetsbaar op te stellen. M'n innerlijke wilde vrouw de weg te laten bepalen, als een meanderende beek ipv een kanaal. 

Ik voel hoe alles steeds meer in mij zit; de man met 'cojones', de wilde vrouw, de moeder, pionier, zielsgeliefde en het speelse kind. 

Ik hoef mezelf niet meer kwijt te raken of van mezelf weg te lopen, ik kan steeds weer opnieuw kiezen voor mezelf. 

En dat kan jij ook. 

De bevrijding

De wilde vrouw wacht niet op toestemming. Ze wacht niet op de perfecte omstandigheden, op de goedkeuring van de wereld. Ze kiest voor zichzelf. 

Ze kiest voor het volle leven. 

• Voor dansen onder de sterren, vrij en sensueel. 
• Voor het beminnen met haar hele ziel, liefdevol en vol overgave.
• Voor de waarheid, hoe rauw die ook is.
• Voor haar dromen, zonder excuses. Vooral zonder excuses. 

En ze roept jou, ook. 

Voel je de roep? Voel je het verlangen om weer wakker te worden, om je levenskracht te laten stromen zonder rem? 

Dit is waarom wij de inwijdingen dragen 

De inwijdingen zijn geen lessen, geen methodes, geen nieuwe hokjes. Ze zijn poorten. Poorten naar jezelf. Naar je eigen wilde natuur, naar de diepte, ongetemde wijsheid die in je lichaam ligt opgeslagen. 

• Aarde & ether: Thuiskomen in je lichaam, je wortels voelen, je instincten herontdekken.
• Water & vuur: Je emoties laten stromen, je passie bevrijden, de sensuele en scheppende kracht in jou omarmen. 
• Rouw & liefde: De diepte in, oude pijn loslaten, je hart openzetten voor het rauwe, het ware en het heilige.
• Lucht (bonusdag): De adem van vrijheid, de speelsheid, de fluistering van je ziel volgen en dit uitspreken. 

Dit is geen werk voor mensen die het 'wel leuk' vinden. Dit is werk voor de moedigen, voor degenen die hun eigen vuur durven te voelen en niet langen willen temmen. Dit is voor de wilde vrouwen en mannen met ballen (cojones). 

Want het is tijd. Tijd om te ontwaken. Tijd om de oude ketenen waar we al veel te lang in leven, van ons af te schudden en voluit te gaan leven! 

Ben jij er klaar voor?! 

Dan ontmoeten we je graag.